Een dag in het leven van bakker Bert

​Om 9u open ik de glazen deur van Berts bakkerij met mijn statief en camera in de hand. De nog donkere hemel buiten vormt een mooi contrast met de felverlichte winkel vol kleurrijke taartjes en sinterklaasversieringen. De geur van brood hangt in, maar ook buiten de winkel. Er staan enkele mensen te wachten op hun vers brood of lekkere koffiekoeken voor het hele gezin. Al snel merk je dat de bakkerij rust uitstraalt en vriendelijkheid. Natuurlijk zijn de medewerkers volop bezig hun klanten te bedienen, maar er is ook tijd en ruimte voor een praatje en een warmhartige lach. Even later sta ik achterin de bakkerij. De rustige sfeer van amper een minuut geleden maakt plaats voor lichte chaos. Achterin de bakkerij zijn de jonge bakker Bert Goossens en zijn twee medewerkers in de weer met croissants maken. De zaterdag is een drukke dag voor de bakkerij. Er is een blijvende stroom van binnenkomende en buitengaande klanten. Terwijl ik me bezig hou met rustig foto’s nemen en ze zo min mogelijk te storen, zijn de bakkers hard aan het werken en zie ik lichte sporen van stress op hun gezichten. De wallen onder hun ogen zijn nog een teken van de vroege start van de dag. De bakkerij achterin heeft een minder modern interieur dan de winkel. Er liggen beige tegels op de vloer en de inoxtafels liggen vol met bakspullen en papiertjes. ​Na een uur croissants maken, gaat Bert een kijkje nemen in zijn winkel. Aan zijn lachende gezicht en een casual gesprek met de klanten is er geen spoor te zien van de haast die er even geleden nog was. Hij helpt zijn twee medewerksters in de winkel met een probleempje aan de kassa.

Ondertussen staat een klein meisje met grote ogen te wijzen naar koffiekoeken die gestapeld liggen op een metalen rek. Achter de net gepoetste toonbank staat een groot aanbod verleidelijke taartjes. Kleine, grote, ronde en rechthoekige. In alle kleuren en smaken. De Fairtradetaarten, gemaakt met chocolade enkel en alleen van Fairtrade wereldwinkels, verdwijnen het snelst. Mijn persoonlijke favorieten uit Berts bakkerij zijn de kleine aardbeitaartjes met een kruimelbodem, het zachte patersbrood met krokante korst en de lekkere frangipanes.

Enkele minuten later staat Bert al terug achterin de bakkerij en gaat hij weer aan de slag. In een grote ton maakt hij deeg om later te verwerken tot brood. Omdat hij haastig te werk gaat, stuift er een stofwolk van meel op. De bakker probeert zorgvuldig met zijn pols en niet met zijn handen het meel uit zijn ogen te wrijven. Het levert me een mooie en spontane foto op. Terwijl Bert en zijn medewerker appels beginnen schillen voor appelcake, haalt de derde medewerker alle versgebakken broden uit een grote oven. Hij doet dit met een heel vlotte beweging en nog geen vijf minuten later is hij al aan het helpen met appelstukjes op de vele cakes te rangschikken. Het is even wat minder druk in de winkel en een van de medewerksters komt achterin de bakkerij om ook te helpen.

Het is een grappig zicht om ze allemaal bezig te zien. De haastige sfeer van een paar uur geleden is wat gekalmeerd en tussendoor praten ze en lachen ze met elkaar. Terwijl de appelcakes in de oven mogen, begint Bert plots brooddeeg omhoog te gooien om het luchtig te maken. Het lijkt op de handeling die Italiaanse pizzabakkers altijd uitvoeren. De andere bakker houdt zich bezig met het deeg uit de grote ton te gooien naar de tafel die twee meter verder staat. De derde bakker rolt het deeg tot bolletjes. Onder zijn beide handpalmen rolt hij er telkens twee en daarna dopt hij ze in maanzaad. Bakker Bert controleert of de appelcakes al klaar zijn, maar hij beslist om ze nog enkele minuten te laten zitten. Na die paar minuten waarschuwt hij me zodat ik foto’s kan maken van hoe ze uit de hete oven worden geschoven met een ovenstok, iets dat erg lijkt op een lange spatel. Nog een uur later is het voor mij tijd om naar huis te gaan, want mijn SD-kaart staat helemaal vol.